Forfaiting jest jedną z form finansowania działalności przedsiębiorstwa. Forfaiting polega na wykupie wierzytelności przez forfaitera od forfaitysty.
Z założenia transakcja forfaitingu przypomina faktoring, przy czym różni się tym, że w przypadku faktoringu wykupowi podlega większa ilość mniejszych należności, podczas gdy w forfaiting dotyczy pojedynczych transakcji, z reguły powstałych wskutek eksportu towarów lub usług. Przedmiotem forfaitingu są więc należności od podmiotów zagranicznych.
Wierzytelności forfaitingowe są nabywane przez forfaitera bez prawa regresu, zatem ryzyko niewypłacalności dłużnika przechodzi w całości na forfaitera. 
Podmioty transakcji forfaitingu
Podmiotami transakcji forfaitingu są:
- Forfaiter jest wyspecjalizowaną instytucją finansową, która nabywa od forfaitysty wierzytelności handlowe/wekslowe/leasingowe pobierając za to wynagrodzenie płatne w formie odsetek dyskontowych, które są uzależnione od wartości zakupionej wierzytelności oraz od oceny ryzyka niewypłacalności dłużnika. Forfaiter, zatem wypłaca forfaityście kwotę wierzytelności pomniejszoną o naliczone wynagrodzenie (dyskonto). Poprzez umowę forfaitingu forfaiter bierze na siebie ryzyko niewypłacalności dłużnika.
- Forfaitysta - eksporter - jest podmiotem gospodarczym, który zbywa forfaiterowi wierzytelności powstałe wskutek eksportu dóbr lub usług. Dzięki usłudze forfaitingu przedsiębiorstwo zwiększa swoją płynność finansową dostając od forfaitera środki finansowe, odpowiednio pomniejszone o należne forfaiterowi wynagrodzenie, jako spłatę wierzytelności eksportowych przed terminem ich płatności. W rezultacie forfaitysta nie musi czekać na spłatę wierzytelności od dłużnika, zabezpieczając się jednocześnie przed opóźnieniem spłaty lub niewypłacalnością dłużnika.
- Dłużnik forfaitingowy - importer - jest podmiotem gospodarczym, który winien jest forfaityście należną zapłatę za importowane od niego dobra lub usługi. W rezultacie transakcji forfaitingowej dłużnik forfaitingowy staje się dłużnikiem forfaitera.
Przedmiot forfaitingu
Przedmiotem forfaitingu są z reguły wierzytelności średnio i długoterminowe, których okres zapadalności oscyluje w przedziale od roku do lat 10, choć zdarzają się również krótsze terminy. Forfaiting jest za zwyczaj stosowany w przypadku stosunkowo dużych i kosztownych dostaw. Wielu forfaiterów ustala minimalną kwotę nabywanych przez siebie wierzytelności, jako że cała procedura forfaitingu wymaga sporego zaangażowania od strony forfaitera.
Przedmiotem forfaitingu mogą być wierzytelności handlowe, wekslowe bądź leasingowe, muszą być to jednak wierzytelności już istniejące i w momencie transakcji forfaitingowej niewymagalne.
Forfaiting wierzytelności handlowych
W przypadku forfaitingu wierzytelności handlowej, forfaiter nabywa średnio lub długoterminową wierzytelność handlową przed terminem jej płatności. Wierzytelność nabywana jest z dyskontem (po cenie niższej niż nominalna wartość należności). Forfaiter przejmuje na siebie ryzyko niewypłacalności dłużnika.
Aby wierzytelność handlowa mogła być przedmiotem forfaitingu musi być ona bezpośrednio związana z obrotem gospodarczym, czyli obie strony, których ta wierzytelność dotyczy muszą prowadzić działalność gospodarczą.
Forfaiting wierzytelności wekslowych
W przypadku forfaitingu wierzytelności wekslowej, forfaiter nabywa bez prawa regresu średnio lub długoterminowy weksel przed terminem jego płatności, pobierając jednocześnie odsetki dyskontowe (kupując go z dyskontem w stosunku do jego wartości nominalnej). Przedmiotem forfaitingu mogą być weksle własne lub trasowane. Wskutek transakcji forfaitingu zmienia się wierzyciel wekslowy.
Forfaiting wierzytelności leasingowych
W przypadku forfaitingu wierzytelności leasingowej, forfaiter nabywa średnio lub długoterminową wierzytelność leasingową przed terminem płatności, pobierając jednocześnie odsetki dyskontowe oraz przejmując na siebie ryzyko niewypłacalności leasingobiorcy. Przedmiotem forfaitingu może być, zatem każda wierzytelność, która wynika z umowy leasingu, jednak musi być ona związana z obrotem gospodarczym, co oznacza, że leasingobiorca i leasingodawca muszą prowadzić działalność gospodarczą. Istotny jest tu fakt, iż poprzez umowę, forfaitingową forfaiter nie staje się leasingodawcą, zatem nie przejmuje on ani uprawnień ani obowiązków leasingodawcy. Forfaiter nabywa jedynie prawo do żądania spłaty rat leasingowych.
Zabezpieczenia
W transakcji forfaitingu istnieją dwie formy zabezpieczenia nabywanej wierzytelności:
- Poręczenie - jest to swoiste zapewnienie zapłaty określonej sumy ze wskazaniem daty jej wypłacenia w przypadku, gdy do zapłaty niezdolny jest główny dłużnik. Poręczycielem jest przeważnie międzynarodowy bank, który ocenia zdolność kredytową dłużnika i na tej podstawie gwarantuje spłatę wierzytelności.
- Awal - jest to płatność sumy wekslowej, zarówno weksla własnego jak i trasowanego, zagwarantowana podpisem osoby trzeciej na wekslu. Awalista, czyli poręczyciel wekslowy, odpowiada za spłatę wierzytelności wekslowej w takim samym stopniu jak podmiot, za której dług wekslowy poręczył. W przypadku transakcji forfaitingu awalistą jest zwykle bank importera - dłużnika.