Rachunek przepływów pieniężnych (zwany także sprawozdaniem z przepływów pieniężnych lub cash-flow z języka angielskiego) jest jednym z elementów sprawozdania finansowego. Obowiązek jego sporządzania regulują przepisy poszczególnych krajów. W Polsce podlegają mu wszystkie jednostki, których sprawozdanie finansowe podlega badaniu.Budowa rachunku przepływów pieniężnychCash flow pokazuje przepływy pieniężne w podziale na trzy podstawowe grupy:

Zestawienie obrotów i sald, nazywane też bilansem próbnym (eng. Trial Balance - TB) lub potocznie "obrotówką" służy do sprawdzenia poprawności zapisów księgowych za dany okres. Jest to zestawienie pokazujące i podsumowujące obroty oraz salda na wszystkich kontach w planie kont przedsiębiorstwa.

Metoda średniej ważonej w przypadku wyceny zapasów jest to metoda wyceny ich rozchodu, polegająca na jego księgowaniu przy wykorzystaniu średniej ważonej ceny ich nabycia. Metoda ta może być wykorzystywana do rozchodu materiałów, towarów oraz produktów.

Podatek odroczony jest to pozycja księgowa oznaczająca aktywo lub pasywo w bilansie powstające w wyniku różnic między zasadami księgowymi i podatkowymi. Zależnie od zastosowanych standardów rachunkowości, podatek odroczony wynika z:

Zobowiązanie jest to wynikły z przeszłych zdarzeń obowiązek podmiotu do przekazania w przyszłości innemu podmiotowi wartości w postaci dóbr, usług, pieniędzy lub innych korzyści ekonomicznych.Zobowiązania są jednym ze składników pasywów w bilansie przedsiębiorstwa. Dzieli się je na dwie podstawowe grupy pod względem czasu ich wymagalności:

Produkcja w toku jest to termin księgowy oznaczający częściowo wykonane produkty będące w trakcie cyklu produkcyjnego lub częściowo wykonane kontrakty w trakcie realizacji. Produkcja w toku w sprawozdaniu finansowym wykazywana jest w zapasach.Z reguły produkcję w toku wycenia się według poniesionych kosztów, poprzez rejestrację nakładów poniesionych na produkcję do momentu wyceny. W przypadku kontraktów długoterminowych występują jednak również inne metody, na przykład według obmiaru wykonanych prac w stosunku do wszystkich prac objętych umową.

Kapitał pracujący jest miarą finansową wykorzystywaną do oceny płynności finansowej przedsiębiorstwa. Kapitał pracujący jest wyznaczany jako różnica między aktywami obrotowymi a zobowiązaniami krótkoterminowymi. Kapitał pracujący = aktywa obrotowe – zobowiązania krótkoterminowe

Księga główna jest to zbiór wszystkich kont syntetycznych wykorzystywanych przez dany podmiot do rejestracji zdarzeń gospodarczych. Konta te wyszczególnione są w zakładowym planie kont danego podmiotu.Księgę główną posiada każdy podmiot zobowiązany do prowadzenia pełnej księgowości. Wykorzystywna jest ona do rejestracji zdarzeń gospodarczych na ogólnym poziomie, pozwalającym na stworzenie sprawozdania finansowego.Lista kont składających się na księgę główną nazywana jest planem kont.

Debet w ekonomii ma dwa podstawowe znaczenia, zależnie od kontekstu:Debet w bankowości Debet w rachunkowościDebet w bankowościDebet w bankowości występuje w sytuacji, gdy z danego konta wypłaconych zostanie więcej pieniędzy niż się na nim znajduje. Na koncie powstaje wtedy ujemne saldo nazywane debetem. Debet działa więc w pewnym sensie jak kredyt – klient dostaje od banku możliwość pobierania i wykorzystywania pieniędzy, których de facto nie posiada.

Bilans jest to zestawienie aktywów i pasywów przedsiębiorstwa na dany dzień, nazywany dniem bilansowym (np. na koniec danego roku obrotowego). Przedstawiane w bilansie aktywa są to kontrolowane przez spółkę zasoby. Pasywa natomiast pokazują wszystkie źródła finansowania tych zasobów.Zgodnie z zasadą bilansową suma aktywów równa jest sumie pasywów (każde posiadane przez spółkę aktywo jest sfinansowane z jakiegoś źródła). Równość aktywów i pasywów wynika również ze stosowanej w księgowości zasady podwójnego zapisu.