Przekształcenie formy sprawozdawczej Sprawozdania Finansowego w formę analityczną polega na pominięciu szczegółowych pozycji bilansu oraz rachunku zysków i strat, pogrupowaniu i połączeniu ich w pozycje zbiorcze oraz wyeliminowaniu z bilansu pozycji ujmowanych dla celów rozliczeniowych i kontrolnych, a niemających realnej wartości. Dodatkowo, dla zwiększenia czytelności, zastępuje się ewentualne poziome układy bilansu oraz rachunku zysków i strat układami pionowymi.
Po pogrupowaniu pozycji bilansowych otrzymujemy bilans analityczny składający się z czterech podstawowych części: majątku trwałego i majątku obrotowego w aktywach, oraz kapitałów własnych i kapitałów obcych w pasywach. Grupy te dzielą się następnie na kolejne podgrupy. Aktywa w bilansie analitycznym szereguje się w kolejności od najmniej do najbardziej płynnych. Pasywa natomiast szeregowane są według stopnia ich wymagalności.
Aby uzyskany bilans jak najbardziej odpowiadał rzeczywistości wprowadza się korekty i wyłączenia. Podstawowe korekty dotyczą płynności aktywów. Aktywa wykazywane w bilansie sporządzonym zgodnie z zasadami rachunkowości nie zawsze są uszeregowane według stopnia płynności. Ujęte w aktywach krótkoterminowych pozycje o terminie zapadalności powyżej roku, takie jak należności z tytułu dostaw i usług powyżej 12 miesięcy, należy przenieść do aktywów trwałych. Natomiast aktywa trwałe, co do których firma podjęła decyzję o sprzedaży w nadchodzącym roku obrotowym, wykazać należy w aktywach obrotowych. Wyłączenia podczas sporządzania bilansu analitycznego dotyczą w szczególności:
- z pasywów: należne lecz nie wniesione wkłady na poczet kapitału podstawowego, zmniejszając kapitał podstawowy w kompensacie z należnościami
- z aktywów : należności dochodzone na drodze sądowej, oraz odpowiadające im rezerwy z pasywów.
- po dokonaniu podziału zysku, wyłącza się część przeznaczoną na wypłatę dywidendy.