W większości państw występują dość istotne różnice między amortyzacją dla celów księgowych, a amortyzacją dla celów podatkowych. Wynikają one z tego, iż cele amortyzacji podatkowej i amortyzacji księgowej są różne:
Amortyzacja księgowa
Celem amortyzacji księgowej jest odzwierciedlenie zużywania się środka trwałego w trakcie jego użytkowania oraz zapewnienie zachowania zasady współmierności przychodów i kosztów. Amortyzacja księgowa więc powinna być za każdym razem tak dopasowana, aby jak najwierniej odzwierciedlała proces zużywania się środka trwałego oraz umożliwiała jak najdokładniejsze oddanie jego rzeczywistej wartości w postaci wartości netto wykazywanej w bilansie.
Amortyzacja podatkowa
Celem amortyzacji podatkowej jest ustalenie podatkowych kosztów uzyskania przychodów w danym okresie podatkowym oraz realizacja polityki gospodarczej i fiskalnej państwa. Amortyzacja podatkowa będzie więc skonstruowana tak, aby urząd skarbowy mógł sprawować kontrolę nad poprawnością naliczania podatku. Będzie się to z reguły odbywało poprzez odgórne ustalenie procentowych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych grup środków trwałych, bez względu na ich rzeczywisty okres użytkowania w konkretnym przedsiębiorstwie.
Często Państwo realizując politykę gospodarczą wykorzystuje amortyzację, aby wywołać pożądane efekty ekonomiczne. Przykładem takich rozwiązań jest zezwolenie przedsiębiorstwom na odpisywanie w koszty dużej części wartości środka trwałego już w pierwszym roku jego użytkowania, co ma na celu zachęcenie przedsiębiorstw do dokonywania inwestycji.
Przedsiębiorstwo więc, aby być w zgodzie zarówno z przepisami księgowymi jak i przepisami podatkowymi, musi w wielu przypadkach naliczać odrębnie amortyzację dla celów podatkowych i odrębnie dla celów księgowych. Amortyzacja i umorzenie księgowe wykorzystywane są do stworzenia bilansu i rachunku zysków i strat, natomiast amortyzacja podatkowa wykorzystywana jest przy wyliczaniu podatku dochodowego, jaki firma musi zapłacić za dany okres.